روز کارگر، از آن زنان و مردانی است که فکر و بازویشان چرخ اقتصادی و اجتماعی مملکت را به حرکت می‌آورد. زنان و مردانی که نه تنها در کارخانه و پالایشگاه، که در مدرسه و بیمارستان در جهت پیشبرد اقتصاد، صنعت، آموزش و درمان کشور شبانه‌روز می‌کوشند. زنان و مردانی که در مناسبات سیاسی-اقتصادی-اجتماعی این سرزمین کم‌اهمیت پنداشته شده‌اند اما برسازنده جنبش‌هایی بوده‌اند که در بزنگاه‌های تاریخ مبارزات مردمی ایران نقشی تعیین‌کننده در برهم زدن معادلات قدرت و برچیدن بساط استبداد ایفا کرده است. این همان نقشی است که مستبدین فعلی به خوبی به آن واقفند اما دریغ که آزادی‌خواهان از آن غافلند.
عمل‌کرد حکومت در سه دهه گذشته به خوبی نشان می دهد که چه اهمیتی برای نیروهای مولد ایران - یا دقیقتر بگوییم، برای از بین بردن خودآگاهی و اعتماد به نفس این گروه - قایل است. نظام ولایی همواره کوشیده با فروکاهیدن «طبقه کارگر» به عناوینی چون «محرومین» و «مستضعفین» و شکستن تمامی پیوندهای طبقاتی، کارگران را به تک‌مهره‌هایی سرگردان در دریای اقتصاد ایران بدل کند و با سلب اراده جمعی، نقش آنان را در کارزار سیاست به حداقل برساند. هر زمان نیز که این رویه با شکست مواجه شده است، حکومت با به کارگیری سیاست‌های سرکوب - از اخراج کارگران گرفته تا حبس و شکنجه رهبران سندیکاهای کارگری - پیوسته در پی از بین بردن تشکلهای مستقل کارگری و جلوگیری از رشد و جهت‌گیری سازمان‌یافته این تشکل‌ها بوده است.
اما در این راستا، تنها سیاست‌های سرکوب بازدارنده شکل‌گیری یک حرکت متحد کارگری نبوده است. رژیم با ایجاد چنددستگی و پراکندگی هر چه بیشتر می‌کوشد تا با ایجاد اختلاف و تفرقه درصفوف کارگری از شکل‌گیری یک حرکت هم سو و متحد کارگری جلوگیری کند. حرکتی که توانانی آن را خواهد داشت که با خارج کردن «کار» از معادله، چرخه اقتصادی کشور را فلج و سیاستمداران را وادار به عقب‌نشینی و ارائه امتیازات سیاسی هرچه بیشتر کند. حقیقتی که درسالهای اخیر با وجود فشارهای همه جانبه حاکمیت، در هسته‌های مقاومت کارگری - به طور مثال در کارخانه نیشکر هفت تپه و شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه - عیان شده است، و با افزایش اعتراضات در شرایط فعلی اقتصادی، پدید آمدن نیرو، فضا و امکانات تازهای را نوید می‌دهد.
کلید درهم شکستن بن‌بست فعلی در دست افزایش آگاهی جامعه از پتانسیل این نیروی خفته، و تلاشی خستگی‌ناپذیر برای به واقعیت رساندن آن است. روز کارگر را به تمامی زنان و مردان مولدی که آینده بی‌حضورشان متصور نیست تبریک میگوییم. زنان و مردانی که آزادی و حاکمیت اراده همه ما در گرو فوران اراده سیاسی و جاری شدن رود پرخروش آن‌ها است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر