محمد صدیق کبودوند، فعال سیاسی کرد، در اعتراض به اجازه نیافتن برای دیدار با فرزند بیمارش دست به اعتصاب غذای خشک زد. مبارز سیاسی که در زندان اوین بدن و جانش را رفته رفته از دست می‌دهد تا بلکه بتواند از درد فرزندش بکاهد. فاجعه‌ای دیگر پیش رو نیست، فاجعه‌ای در کار است. فاجعه هر روز با ماست. فاجعه سال‌هاست که با ماست. فاجعه چیزی جز درد و رنج کشیدن زندانی و سکوت ما مردمان خاموش نیست. فاجعه خطاب قرار دادن زندانی است برای پایان دادن به اعتصاب غذایش. فاجعه فریاد نکشیدن و مشت نکوبیدن ماست، بر زندانبان و حکومتی که او را در زندان به مرگی تدریجی می‌کشد. فاجعه نپیوستن هزار هزار ماست به اعتصاب غذای زندانی. فاجعه بی‌عمل نشستن به انتظار مرگ یک انسان دربند است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر