دوهزار زندانی فلسطینی بیست روز است در زندان‌های اسرائیل در اعتراض به بازداشت‌‌های بی‌دلیل، وضعیت بد زندان‌ها و بلاتکلیفی پرونده‌هایشان اعتصاب غذا کرده‌اند. سکوت خبری در مورد این موضوع شرم‌آور است. چنین مقاومتی هر جای دیگر دنیا بود، رسانه‌ها و مدعیان حقوق بشر گوش همگان را کر کرده بودند. از آن‌ها انتظار بیش از این هم نیست، اما از «صلحطلبان» که همین دیروز به مردم اسرائیل ابراز عشق میکردند چطور؟ امروز کجایند برای همبستگی با زندانیان فلسطینی؟ وای بر آزادی‌خواهانی که در بند مرزها ماندهاند. و صد شرم بر جهانوطنانی که جهانشان تلاویو دارد، دمشق و کابل نه. عیار ما مدعیان آزادی امروز است که محک میخورد. در همراهی یا بیتفاوتی به اعتصاب غذای زندانیان فلسطینی که از قضا همان برشان میرود که بر زندانیان ما؛ بازداشت موقت، بدون اتهام، بلاتکلیفی در انتظار محاکمه‌ای که هیچ وقت نخواهد آمد. درد مشترک همبستگی میطلبد. کاش مقاومت را از مبارزان فلسطینی بیاموزیم و با همبستگی مان به دیگران بیاموزانیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر